Vaak bu'j te bange

Help, wat doe ik nu?!

Ik sta op (nog maar) 2,5 meter hoogte te wiebelen op een touw. Dubbel gezekerd aan een karbijnhaak, maar mijn hart gaat tekeer alsof ik in levensgevaar ben. Zo'n klimbos leek me zo leuk. Nu denk ik alleen maar aan opgeven. Waarom doe ik mijzelf dit aan?" . Nog maar net aan de grond vertel ik de rest van ons gezin dat ik het ECHT NIET LEUK vindt. "Ik doe niet meer".

Tot mijn eigen verbazing hoor ik mijzelf kort daarna zeggen dat ik het toch nog wel weer ga proberen. Geen idee wat mij bezielt (?!). Voor ik het weet haak ik alweer aan en is er geen weg terug. En dàt was de beste 'keuze' die ik had kunnen maken.

Wie is hier de baas?

Ergens was het me gewoon te gek af dat ik dit niet zou kunnen. Een onbewuste, impulsieve keuze dat ik de angst niet wilde laten regeren. Resultaat: ik vond het steeds leuker worden en met de tips van de kinderen ("je moet juist sneller lopen, dan wiebelt het minder"), was het steeds meer ontspannen. En het tokkelen naar beneden .... dat maakte alles meer dan de moeite waard. Wauw wat leuk!  

DOEN versus EFT

Nu hàd ik ook EFT kunnen toepassen op de stress. Op het 'gebrek-aan-controle-gevoel'. EFT had me ongetwijfeld geholpen, en daar was ook niets mis mee geweest. Maar soms is het óók effectief om 'gewoon' ergens doorheen te gaan. Dan is het een kwestie van niet denken maar DOEN: in het diepe springen in het vertrouwen dat je kunt zwemmen en dat er ook nog een badmeester is die op je past. Of in mijn geval: doorlopen en vertrouwen dat ik de volgende boom veilig bereik. Vallen kon technisch gezien niet eens. 

Grenzen

Natuurliljk zijn er grenzen. Als je in een paniekaanval zit, kan ik me voorstellen dat zo'n grens is bereikt. Die aanval doorkomen is dan je voornaamste doel. 
En in andere situaties is het soms juist moediger om iets niet te doen. 

Wat ik nu bedoel zijn situaties van ongemak, van net niet durven en twijfelen. Zo op de grens van je comfortzone. Als je nét daarbuiten durft te verkennen, dóór het ongemak heen, dan beloont het leven je vaak met de mooiste kado's is mijn ervaring telkens weer. Ik was super trots dat ik had doorgezet én ik had dat heerlijke vrije gevoel tijdens het tokkelen - ondanks dat ik nog steeds dubbel vast zat :-) - niet willen missen.  

Welke grens zou jij willen verleggen? Als je minder zou denken en meer zou doen? Of heb jij grenzen verlegd en wil je die ervaring delen? 

Reageren kan in het commentaarveld hieronder