Vrijheid – loskomen van geloof en traditie
Mijn coach vroeg mij waarom ik doe wat ik doe in mijn werk. En waarom op mijn manier? Het thema ‘vrijheid’ keert telkens terug in mijn antwoorden. Daarom alleen al past Emotional Freedom Techniques bij mij. Mijn kijk op geloof, religie, wetenschap en spiritualiteit heeft daar alles mee te maken.
Wereldvrede? Ik geloof er niet in
Als jong meisje stond ik tijdens de Kerstviering van mijn Protestantse basisschool te vertellen hoe ik de toekomst zag. Tussen mooie woorden van vrede op aarde bracht ik een ander geluid. “Totale wereldvrede? Onwaarschijnlijk; er zouden heus wel ruzies blijven”. Was ik zo wijs dat ik besefte dat licht niet zonder donker kan? Of was het een projectie van mijn ervaring thuis? (mijn ouders hadden in die tijd veel ruzie). Of zou het beide waar kunnen zijn? Of zegt het nog iets heel anders?
Spirituele zoektocht
Toen ik rond de 30 was begon ik me te verdiepen in andere geloven, tradities en wijsheden. De dingen waar ik altijd al zo mijn twijfels bij had… daar hadden meer mensen over nagedacht en geschreven. Als een spons zoog ik informatie op over bijna-doodervaringen, reïncarnatie en esoterie. Vertrouwde Bijbelverhalen konden ook een heel andere, waardevolle betekenis hebben. Ik schreef me uit bij de kerk.
Ook de wereld van energie kwam op mijn pad. Kwantumfysica, principes als ‘mind over matter’ en epigenetica.
Het concept van de universele wetmatigheden
Dat wat vele wereldwijsheden en religies prediken, blijkt verrassende overeenkomsten te hebben met moderne wetenschap. Bioloog Marja de Vries schrijft hier over in het boek ‘De hele olifant in beeld’: een vertaling van deze overeenkomsten naar universele wetmatigheden. Bijvoorbeeld de wet van oorzaak en gevolg, de wet van trilling, de wet van ritme en de wet van polariteit.
Bijzonder fascinerend voor iemand als ik die wars is van zweverigheid en dogma’s én interesse heeft in alles wat we (nog) niet kunnen bevatten. Met dit idee kunnen mijn hersenen én mijn hart prima uit de voeten.
Afbeelding: hoe blinde mensen een olifant beschrijven wanneer ze deze nog nooit eerder hebben 'gezien' , beperkt in waarneming ervaren ze allemaal een deel van de werkelijkheid.
Lang leve de vraagtekens
Een mooie gedachte dat er een hele olifant kan zijn. Religie, wetenschap en spiritualiteit als delen van een groter geheel dat wij nu (nog) niet kunnen overzien. Dat concept geeft me de vrijheid die ik nodig heb. Ik heb op dit moment geen behoefte meer aan antwoorden over ‘hoe de wereld werkt’. Antwoorden zijn al gauw beperkend; ik laat de vragen liever open. In dienst van een grotere, universele waarheid – zonder te willen weten wat dat is - leef, werk en ben ik.
Wereldvrede?
Ik heb niet de illusie dat ik met mijn werk wereldvrede kan brengen. En ik vraag me, net als vroeger, nog steeds af of wereldvrede wel de bedoeling is.
Wat ik in mijn werk doe, is ‘slechts’ mensen helpen de balans te herstellen in hun eigen leven. Balans, richting emotionele vrijheid. Een hart en hoofd in balans houden, kan als beide er mogen zijn en als emoties en stress de balans niet al te zeer verstoren.
Ik realiseer me dat mijn impact verder reikt dan het leven van mijn client. Alles wat we op microniveau doen, heeft immers invloed op het grote geheel. Dus wie weet wat er allemaal mogelijk is voor onze wereld?
Doen wat mij te doen staat
Ikzelf voel me steeds meer vrij om mijn werk te doen met alles wat ik in me heb:
- Mijn nuchterheid én mijn gevoeligheid.
- Met kennis en vaardigheden én mijn intuïtie.
- Gebruik makend van het brein én energie.
Ik voel me regelmatige onzeker maar ergens ben ik ook vol vertrouwen. Een innerliijk weten van een ‘Grote Olifant’ die ik niet kan bevatten, maar waar ik af en toe een glimp van meen te zien. Het enige wat ik echt 'weet', is wat ik NU voel en ervaar. Op dit moment is dat kippenvel van diepe ontroering en dankbaarheid dat ik in alle vrijheid mag doen wat ik doe op mijn manier. Daarom dus.