❓ Wat als je ongevaccineerde vrienden zich niet willen laten testen voor jouw speciale feestje in de kroeg? Wat doet dat met je? Voel je je afgewezen of beledigd omdat ze die moeite niet voor je willen doen? Wordt je boos? Heb je vooraf al stress omdat je weet dat er 'moeilijk' over gedaan gaat worden? Of maakt het je niet zoveel uit?
❓ Hoe reageer je op collega's die samen uit gaan zonder jou als jij juist degene bent die niet wil testen? Is dat iets wat je gelaten accepteert of mis je solidariteit en voel je je in de steek gelaten? Of is dit voor jou het moment om boos te reageren? En op wie richt je dan je boosheid? Op de beleidsmakers of op je collega's?
❓ Wat doet het met je als je leest dat er mensen zijn die ontzettend veel moeite hebben met die QR pas? Kun je niet begrijpen wat daar nou zo moeilijk aan is? Irriteer je je aan hun gebrek aan solidariteit? Voel je juist mededogen voor de mensen die het zichzelf moeilijk maken door eigenwijs op hun strepen te gaan staan? Of voel je je gesteund doordat je je minder alleen voelt in je eigen standpunt?
Uniek
Eigenlijk is het als met elk ander issue: iedereen 'doet' zijn of haar vraagstuk op geheel eigen wijze. Afhankelijk van alles wat je hebt meegemaakt en wat je hebt meegekregen van huis uit reageer je op jouw unieke manier. Achter elke reactie en keuze, zit een persoonlijk verhaal. Vaak ben je zelf niet eens volledig bewust van jouw 'waarom'. Die emoties en gedachten lijken er als vanzelf zomaar te zijn.
Eigenlijk is het als met elk ander issue: iedereen 'doet' zijn of haar vraagstuk op geheel eigen wijze. Afhankelijk van alles wat je hebt meegemaakt en wat je hebt meegekregen van huis uit reageer je op jouw unieke manier. Achter elke reactie en keuze, zit een persoonlijk verhaal. Vaak ben je zelf niet eens volledig bewust van jouw 'waarom'. Die emoties en gedachten lijken er als vanzelf zomaar te zijn.
Shit als mest
Wat ik zo mooi vind, is om juist nu met die verschillende gevoelens aan de slag te gaan. Ongeacht wát de aanleiding is (de QR code is ook 'maar' een aanleiding, dat had ook net zo goed iets anders kunnen zijn). De ongemakkelijke of zelfs pijnlijke innerlijke reacties zijn als mest voor in de tuin. Als je het mij vraagt, nodigt deze tijd enorm uit om naar binnen te keren en de spreekwoordelijke tuin tot bloei te brengen.
Door je reacties te onderzoeken, te ontdekken wat er onder en achter zit en los te laten wat je niet meer dient, groei je als mens.
De pijn van alleen voelen, het verdriet van afwijzing, de teleurstelling in mensen om je heen... al die emoties zijn onafhankelijk van je mening en keuzes universeel. Als je daar de verantwoordelijkheid voor neemt en ze liefdevolle aandacht geeft, transformeer je de 'shit' naar rust, mildheid en begrip. Voor jezelf, maar ook naar de ander, zo heb ik onlangs zelf ook nog weer ervaren tijdens een EFT sessie. Dat draagt bij aan verbinding van mens tot mens en daar is iederéén bij gebaat 💜
Deel gerust je reactie hieronder als je wilt...