“Doe nou niet! Voel maar, je hart klopt in je keel, het zweet breekt uit en je krijgt nauwelijks lucht. Dat is toch genoeg bewijs dat het echt niet veilig is? Dit wil je toch niet voelen? Stop maar, ga hier weg, dit is niet oké”.
Veel mensen met angstklachten luisteren naar deze ‘stem’, ook als er geen sprake is van een écht dreigende situatie. Er is ook heus nog wel een andere stemmetje op de achtergrond dat wel weet dat het niet klopt maar het voelt zó naar dat vermijding van de situatie, en het uit de weg gaan van dat gevoel, de enige oplossing lijkt te zijn.
Begrijpelijk én jammer, want zo bevestig je dat bange deel, dat zijn of haar waarschuwingen terecht waren. Wanneer je er naar luistert en ervaart dat de angst afzakt, dan zeg je in feite: “zie je wel, het wás ook levensgevaarlijk. Goed dat ik mijzelf heb weten te ‘redden'. Maar ja… wel weer mét een nare paniekaanval.
Elke deel een eigen tekst
Ik heb het nu over een bang deel van de mens, maar zo hebben we nog veel meer delen. We hebben een innerlijke criticus, een saboteur, een afwijzer, een oordeler. Maar ook een wijs deel, een begripvol deel, een dapper deel enzovoort. Vergelijk het met een toneelstuk waar ieder deel een eigen rol met bijpassende tekst heeft.
Realiseer je dat de tekst van de oordeler, ALTIJD een oordeel zal zijn. De tekst van de afwijzer zal ALTIJD iets negatiefs inhouden. Het advies van je angstige deel, zal ALTIJD alarmerend klinken. Simpelweg omdat dat nu eenmaal de tekst is die bij die rol hoort. Het heeft geen zin om te verwachten dat dat deel ooit wat anders zal gaan zeggen. Dat zou pas raar zijn. Dit is wat het is.
Speler of regisseur?
Het lijkt misschien alsof je dat angstige deel bént, maar wat als jij de regisseur zou zijn die al die delen kan op merken? Begin je het te doorzien? Dat helpt al enorm.
Wat als jij ook nog zou kunnen bijsturen wanneer een van de spelers teveel podium pakt? Als jij zou kunnen bepalen wie wanneer ruimte krijgt in jouw toneelstuk? Zou je dan de angst steeds de hoofdrol laten nemen? Denk het niet toch?
Tegenspreken werkt niet
Maar ja… hoe doe je dat wanneer je hele lichaam in de stress schiet? Wanneer je toneelstuk zoveel 3d effect heeft dat het levensecht lijkt?
Een beste regisseur die daar tegenin durft te gaan! Inderdaad. De kunst is dan ook om er niet tegenin te gaan. Hoe harder je zult zeggen dat er geen rol voor de angst zal zijn (als je dat deel afwijst) en hoe meer je er mee in discussie gaat, hoe harder het zal schreeuwen om toch een plek vóór op het toneel te bemachtigen.
